Zondag 30 november, eerste Advent, was het geluid van de midwinterhoorn na een jaar weer te horen. Er had zich een mooie groep toeschouwers verzameld bij museummolen ‘Jan Pol’. Om 13:00 uur waren de eerste klanken te horen vanaf de stelling van de molen. Een plaats waar de klank (de ‘roep’) mooi weggolft door het dorp en over de velden. Vroeger, in donkere wintertijden, werd het geluid van de hoorn gezien als een roep van hoop. Een teken dat men niet alleen was, dat het licht zou terugkeren, dat het dorp waakte over elkaar en over het land. En ook vandaag, ook al leven we in een heel andere tijd, hoort dat gevoel er nog steeds bij, want de midwinterhoorn brengt mensen samen. Het is een traditie die geen haast kent, geen schermen of afleiding nodig heeft, maar alleen adem, aandacht en het winterse landschap (hopelijk komt dat dit jaar). Dat maakt het zo bijzonder dat we hier met elkaar aan een nieuw seizoen mogen beginnen.
Zelf proberen
Er waren zes blazers aanwezig. Zij hadden extra hoorns bij zich, zodat men ook een poging mocht doen om er geluid uit te krijgen. Dat bleek nog niet zo eenvoudig. Ook was de lange hoorn van 7.32m aanwezig. Deze is vorig jaar gebouwd om het lengterecord te verbreken, wat ook gelukt is!
Ook deze kon geprobeerd worden. Daarna werd een verhaal verteld over de symboliek van de midwinterhoorn. Onder het genot van een kop koffie of warme chocolademelk werd er gezellig nagepraat. Na deze dag gaan de blazers iedere avond op pad, tot Driekoningen op 6 januari. Ze vertrekken van De Waag en lopen steeds naar een ander deel van ons dorp. Ook Dalerveen en Wachtum worden niet vergeten. Het is een mooie traditie om in ere te houden.
Onderstaande foto’s zijn genomen voor “Samen Dalen” gemaakt door Harrie Oude Hampsink.
